Binek taşıtlarında karoseri yapı çeşitleri

Sedan, 4 veya daha fazla
oturma yeri olan 2 veya 4 kapılı, sabit şaseli veya orta kolonlu , 4 veya daha
fazla penceresi olan kapalı binek taşıtlarına denir.

Limousine kelimesi pelerin anlamındadır eski anlamıyla 3-5 kişilik kapalı
kabini bulunan kabin çatısının açıktaki sürücü yerini de örtecek şekilde öne
doğru uzandığı otomobil şeklinde tanımlanmıştır.Sedan geçmişte önemli ve zengin
kişilerin taşındığı Türkçe karşılığı tahtırevan olarak adlandırılan taşıma
aracının karşılığıdır. Car and Driver’e göre sedan adı sabit tavanlı ve en az
dört kapılı yada sabit tavanlı iki kapılı ve en az 933 litrelik iç hacmi olan
otomobillere denir.İngiltere’de sedan yerine saloon sözcüğü kullanılır.İki
kapılı bir sedanın diğer adı coach’tur. Ford iki kapılı sedan için Tudor sedan
deyimini kullanmıştır.

Roadster

Arka koltukları olmayan sadece iki kişilik üstü açılan kilo başına düşen yüksek
beygir gücü sayesinde seri ve genelde pahalı süper oto türü genel
özelliklerinden biri de arka tarafının kısa ön tarafının uzun olmasıdır.

Cabriolet

2 veya daha fazla oturma yeri olan (arkada acil oturma yeri ) 2 veya 4 kapılı ,
2 veya 4 yan pencereli ( tamamiyle indirilebilir camlar ) havaya dayanıklı
açılır kapanır tentesi olan , açık veya kapalı olarak kullanılabilen binek
taşıtı.

Coupe

2 veya 4 oturma yeri olan , 2 kapılı , 2 veya 4 yan penceresi olan kapalı binek
taşıtı

İki kişilik olup bir arka oturacak yeri olanlar clup coupe olarak
adlandırılmıştır.SAE coupeyi iç hacmi 934 litreden daha küçük otomobil diye
tanımlar.Fransızlar yolcu bölümü bir ara cam bölme ile sürücü bölümünden
ayrılarak aracın sürücüsünün açıkta yolcularının kapalı mekanda seyahat ettiği
ilk taşıtlara coupe chauffeur adını vermişlerdi.Genellikle dört kişilik iki
kapılı arkada oturma yeri sabit tavanlı , öndeki oturma yerlerinin üstü
açılabilir arabalar da coupe de ville yada town coupe olarak adlandırılmıştır.
Renault ve Bugatti bu adı Panel Brougham modeli araçlar için uygulamıştı.
Brougham , motorlu taşıtlar döneminin ilk sıralarında iki yada dört kişilik
kapalı otomobili anlatmak için kullanılmıştır.Bu otomobillerin keskin çizgileri
ve düz yüzeyleri olanları ise Panel Brougham olarak adlandırılmıştır.İki kapılı
sürücü yanındaki koltuğun katlanabildiği otomobiller ise Opera coupe olarak
adlandırılmıştır.

Station Wagon

Kombinasyonlu araç 4 veya daha fazla oturma yeri olan koltular yatırılabilir 3
ila 5 kapılı binek ve nakliye araçlarının bileşimi taşıt

Hatchback

Hatchback, 3 ila 5 kapılı, 4 veya daha fazla oturma yeri olan, arka koltuklar
yatırılabilir, bagaj uzantısı olmayan, arka tarafı düz yere inen, bagaj kapısı
tamamen açılabilir, bagaj kısmı kabine dahil kapalı binek taşıtlarına verilen
addır.

Emniyet kemeri

1903—Fransız Gustave LİEBAU ilk emniyet kemerini
tasarladı ve patentini aldı
1930'larda birçok Amerikalı hekim arabasına iki noktalı (araca iki noktadan
bağlı) emniyet kemeri yerleştirdi ve araba üreticilerinin yeni modellere
bunları yerleştirmesi için ısrar etti.
1953 Colorado Eyaleti Tıp Birliği iki noktalı emniyet kemerlerinin bütün
otomobillere yerleştirilmesi için bir bildiri yayınladı.
1955 Kaliforniya Araç Kanunu araç kullanmak için emniyet kemeri takmayı mecbur
tuttu.
1956 Volvo firması iki noktalı çapraz göğüs emniyet kemerini aksesuar olarak
pazara sundu. Chrysler firması ön koltuklarda iki noktalı emniyet kemerini
isteğe bağlı olarak kullanılmak üzere bazı modellerine yerleştirdi. Ford firması
emniyet kemerini konu edinmiş 2 yıllık güvenlik reklâmlarına başladı.
1957 Volvo firması iki noktalı çapraz emniyet kemerlerine kilit ekledi.
1958 İsveç'teki Volvo Fabrikasında mühendis olan Nils Bohlin Üç noktalı emniyet
kemeri olarak bilinen sistemin patentini aldı.
1959 İsveç'te Volvo firması ön koltuk için üç noktalı emniyet kemerini standart
olarak sundu.
New York 'ta, eyalette satılacak olan yeni araçlara emniyet kemeri takılmasının
maliyeti incelendi ve reddedildi.
1960 New York eyaleti aldığı kararı tekrar inceledi ve reddetti.
1961 SAE (Otomobil Mühendisleri Birliği) Amerika'da emniyet kemerinin standart
olmasını önerdi. New York emniyet kemeri kilidinin oturma bölgesinin dışında
olmasını şart koştu. Wisconsin Eyaleti ön koltuklarda emniyet
kemeri kullanımını mecbur tuttu. Avustralya Standart Birliği "Emniyet
Kemeri ve Pasif Önleyiciler" için standartları yayınladı.
1962 Altı Amerikan Eyaleti ön koltukta emniyet kemeri bulunmasını şart koydu.
Otomobil üreticileri standart olarak ön koltukta emniyet kemeri yerleştirdiler.

1963 A.B.D'de Volvo firması üç noktalı emniyet kemerini standart olarak üretti.

1964 Amerikan eyaletinin yarısı ön koltukta emniyet kemeri kullanımını mecbur
tuttu. Amerika'daki birçok araç üreticisi emniyet kemerini ön koltuklarda
standart olarak sundu. Güney Avustralya ve Viktorya yeni üretilen araçlarda ön
koltuklarda emniyet kemeri bulunmasını mecbur tuttu.
1965 A.B.D. Ticaret Bakanlığı ilk emniyet kemeri standardını yayınladı.
1966 İsveç kanunları kapı kenarında bulunan iki noktalı göğüs emniyet
kemerlerini ve "Y" tipli üç noktalı emniyet kemerlerini yasakladı.
1967 Amerikalı araç üreticileri arka koltuklara da emniyet kemeri yerleştirdi.
İngiltere ön koltuklarda 3 noktalı emniyet kemeri kullanılmasını zorunlu tuttu.
Avustralya emniyet kemeri standardı yayınladı.
1968 Volvo İsveç'te acil durum kilitlerini (ELR) ön koltuklar için standart
olarak sundu.
1969 İsveç'te ön koltukta 3 noktalı emniyet kemeri bulunması zorunlu tutuldu.
Volvo bütün pazarlarda arka koltukta 3 noktalı emniyet kemerini standart olarak
pazara sundu. Mercedes-Benz bütün pazarlarda arka koltukta 3 noktalı emniyet
kemerini standart olarak sundu. İspanya'da ön ve arka koltukta emniyet kemeri
bulunması mecbur tutuldu. Avustralya 1965'den sonra plaka alanlarda ön koltukta
emniyet kemeri bulunmasını mecbur tuttu.
1970 İsveç'te arka koltukta emniyet kemeri bulunması mecbur tutuldu.
Avustralya, Victorya'da önde ve arka koltukta 3 noktalı emniyet kemeri
bulunması mecbur kılındı.
1972 NHTSA, (A.B.D. Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği İdaresi) Federal Motorlu
Araç Güvenlik Standartlarını belirledi. Avustralya ve Batı Almanya'da ön ve
arka koltukta emniyet kemeri olması ve kullanımı mecbur tutuldu.
1975 İsveç'te 15 yaş ve üstü için emniyet kemeri kullanımı mecbur tutuldu.
1977 A.B.D. Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği İdaresi tarafından yasalaştırılan
"Okul Servislerindeki Yolcuların Korunması" ile ilgili Federal
Motorlu Araç Güvenliği Standardı 222 yürürlüğe girdi.
1979 Fransa arka koltuklarda emniyet kemerini zorunlu hale getirdi.
1980 Mercedes-Benz sürücü yan hava yastığı, diz destek yastıklarını üretmeye
başladı ve bütün 3 noktalı emniyet kemerlerine esneme mesafesi konuldu.
1984 Avusturya 01/1984 tarihinden sonra imal edilen araçlarda arka koltuk
kemerlerini zorunlu hale getirdi. Batı Almanya 05/1979 tarihinden sonra
üretilen araçlarda arka koltuk emniyet kemerlerini zorunlu hale getirdi.
Kanada'nın 10 eyaletinden 7'si bu tarihten itibaren, hareket eden araçların
sürücü ve yolcularına kendileri için uygun olan emniyet kemerlerini kullanma
zorunluluğu getirdi.
1985 , Norveç 01/1984 tarihinden sonra tescil edilen araçlarda arka koltuk
kemerlerini zorunlu hale getirdi New York arka ve ön koltuklarda emniyet kemeri
kullanımını zorunlu hale getirdi (arka koltuklarda 10 yaş ve yukarısı için).
TÜRKİYE: 18.06.1986 tarihinden itibaren "şehirlerarası karayollarında
otomobil ve tescil bakımından otomobil gibi işlem gören arazi taşıtları ve
minibüslerde sürücüsü ve yanında oturan yolcular için" emniyet kemeri
uygulaması başlatıldı.
1987 'de New York, 1992'de New Jersey okul servislerinde kullanılan otobüslerde
emniyet kemerini zorunlu hale getiren ilk eyalet oldu.
TÜRKİYE: 01.01.1992 tarihinden itibaren "şehir içi yollarda da ticari
otomobil ve minibüsle yolcu taşımacılığı yapan araç sürücüleri hariç, otomobil
ve otomobil gibi tescil işlemi gören arazi taşıtları ve minibüs gibi taşıtların
sürücüleri ile ön koltuğunda oturan yolcularına" emniyet kemeri takma
zorunluluğu getirildi.
TÜRKİYE: Yukarıda söz edilen araçlar ve ülkemizde üretilen araçlar ile yurt
dışından ithaline izin verilenlerine 3 aylık süre tanındı. Bu süre 11.01.1995
tarihinde sona erdi. Bu süre sonunda arka koltukta emniyet kemeri kullanımı
uygulamasına geçildi.
1995 İngiltere okul taşımacılığında kullanılan minibüslerde emniyet kemeri
kullanımını zorunlu hale getirdi.
1996 Avrupa Ekonomik Komisyonu, minibüslerde ve 3.5 tonun altındaki araçlarda 3
noktalı veya en azından 2 noktalı emniyet kemerlerinin kullanılmasına dair 3
direktif yayınladı.
TÜRKİYE: 01.01.1998 tarihinden sonra üretilen minibüslerin arka koltuklarında,
kamyon, kamyonet, çekici ve şehirlerarası otobüslerde emniyet kemeri kullanımı
yönetmelik kararı ile zorunlu kılındı.
1998 yılında, ABD'deki Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği Dairesi (NHTSA)
Kongre'ye "Okul Otobüsü Güvenliği: Amerika'nın Çocukları için Güvenli
Yolculuk" başlığı altında, gelecekte kullanılacak ve okul otobüslerinde
seyahat edenleri korumaya yönelik olarak kullanılacak sistemleri incelemek
üzere bir araştırma projesi sundu.
1999 yılında Florida, Louisiana ve California eyaletleri büyük okul
otobüslerinde seyahat edenler için daha gelişmiş koruma sistemlerini zorunlu
kılan kanunlar koydu. Bütün eyaletler, hangi sistemi kullanacaklarına karar
vermek için Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği Dairesi (NHTSA) tarafından
hazırlanmakta olan projenin bitirilmesini bekleyeceklerini duyurdular.
2001 yılında California Eyaleti Ocak 2001 yılından sonra satın alınan yeni okul
otobüslerinde karın bölgesi ve omuzdan bağlanan kemerlerin uygulamasını
zorunluluğunu genişletti.
2002 ABD'deki Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği Dairesi (NHTSA) Kongre'ye
sunduğu ve gelecekte kullanılacak ve okul otobüslerinde seyahat edenleri
korumaya yönelik sistemleri konu alan araştırmasını tamamladı.

Motorların sınıflandırılması

İçten yanmalı motorlar, yakıtın motor içinde yanma odası adı verilen
sınırlanmış bir alan içinde yakılması ile enerji elde edilen motorlardır.Bu
motorlara bu ismin verilmesinin sebebi , bu motorlardan önceki motorlarda yani
dıştan yanmalı motorlarda (örneğin; buhar makinesi,Stirling motoru) yakıtın
motor dışında bulunan başka bir ortamda yakılması ile enerji elde edilmesidir.
Buhar makinelerinde yakıtın motorun dışında bir bölümde yakılması ile elde
edilen ısı enerjisi suyun buharlaştırılmasında kullanılıyordu. Buhar basıncı
ile hareket ettirilen pistonlardan da mekanik enerji elde ediliyordu. İçten
yanmalı motorlarda yanma odasının motorun içine taşınmasıyla birlikte oldukça
kompakt motorlar üretilebilmiştir ve otomobillerin oluşması sağlanmıştır.

Dıştan yanmalı motor, yakıtın yanması ile sistemde çalışacak olan farklı
bir akışkanı ısıtarak o akışkan aracılığı ile enerji dönüşümünü yapan bir
motordur.(Örneğin;Buhar makinesi ve Stirling motoru)Dıştan yanmalı motorlar,
içten yanmalı motorlardan daha düşük güçte ve daha çok yer kaplayan bir
yapıdadır, fakat bazen daha verimli ve yanma sonucu daha az zararlı partikül
içeren durumlarda olabilirler. Düşük yanma sıcaklığı ve basınçları nedeni ile
daha az zararlı egsoz gazı çıkarması nedeni ile daha çevreci olmaya
meyillidirler.Mekanik enerji ile ısı enerjisi birbiri ile bağlantılıdırlar.
Örneğin, makinenin hareketli parçaları arasındaki sürtünme ile mekanik enerji,
ısı enerjisine dönüşür. Isı enerjisi de, ısı motorları ile mekanik enerjiye dönüşebilir.